De Verenigde Staten voelen zich uitgedaagd door grootmachten die pleiten voor een nieuwe, multipolaire en meer solidaire wereldorde.
20 augustus 2025 – Granma
De recente inzet van Amerikaanse troepen – voornamelijk mariniers, ondersteund door oorlogsschepen, vliegtuigen en zelfs een nucleaire onderzeeër – veroorzaakt ongerustheid in Latijns-Amerika en daarbuiten.
De militaire aanwezigheid situeert zich vlakbij de Venezolaanse territoriale wateren. Officieel gaat het om een operatie “tegen de drugshandel”, maar in de praktijk krijgt Washington zo de controle over een groot deel van het zee- en luchtverkeer in de zuidoostelijke Caraïben.
Caracas veroordeelt de operatie als een directe bedreiging voor de Venezolaanse soevereiniteit. President Nicolás Maduro liet tijdens een overleg met regionale bestuurders geen ruimte voor twijfel:
“Onze zeeën, onze lucht en onze grond verdedigen wijzelf. Geen enkel imperium zal voet zetten op Venezolaanse bodem.”Nicolas Maduro
Het is niet de eerste keer dat de VS Venezuela viseert. In 2020 beschuldigde de regering-Trump Maduro van drugshandel en lanceerde ze de mythe van het zogenaamde Kartel van de Zonnen – een verhaal dat rechtstreeks uit een slechte narcoserie leek te komen. Die strategie, waarin de huidige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio een voortrekkersrol speelde, liep toen uit op een mislukking. Nu lijkt Washington hetzelfde pad opnieuw te bewandelen.
Hoewel deze nieuwe dreiging deel uitmaakt van de bredere psychologische oorlogsvoering, wijst ze op een diepere realiteit: de VS zien zich steeds meer geconfronteerd met opkomende machten die inzetten op een alternatieve wereldorde. Voor Washington vormt die visie een existentiële bedreiging.
In dat kader krijgt Venezuela een bijzondere betekenis. Met de groeiende invloed van de BRICS – en vooral de samenwerking tussen China, Rusland en India, die samen enorme energievoorraden in handen hebben – wordt de controle over de Venezolaanse olie- en gasrijkdommen door de VS beschouwd als cruciaal voor het behoud van hun machtspositie.
